De Dead Riders treffen in Zwitserland
Een aantal vrienden van ons uit Amerika ( Charlie & Joyce -
Mailen met onze kennis Will in Zwitserland waar onze vrienden hadden afgesproken en zo spraken we af om elkaar te ontmoeten op het Dead Riders treffen in Sumiswald. Wij zouden in twee dagen naar Zwitserland rijden dus zochten we via internet een rust plaats halverwege. Die vonden we: Hotel Römerhof in Bingen am Rhein aan de snelweg a61 die we voortijds besproken hadden.
Woensdag 21 juli 2004 vertrokken we lekker op tijd richting Duitsland. Wij waren Ik en Syl en onze kameraden Ben en Marleen en Richard, allen op onze eigen Harley`s, helaas kon de vriendin van Richard niet mee vanwege haar werk. Met z`n vijven naar Zwitserland, het weer was goed en de reis verliep dan ook zonder problemen waardoor we lekker op tijd in Bingen am Rhein aankwamen.
Hotel viel een beetje tegen, netjes en vriendelijke maar de glorie tijden een beetje voorbij, dus dat bespreken was overbodig . Eten moesten we dan ook buiten de deur en dat gaf ons gelijk de kans om effe rond te kijken en een lekker pilsje te pakken.
Na een goed ontbijt de volgende morgen in het hotel ging de reis weer verder naar de Zwitserse grens ook dit ging zonder problemen.
Will was met de onze Amerikaanse vrienden een rondreis aan het maken op de motor en wist niet of ze op tijd in Sumiswald zouden zijn en daarom zouden we dan ook contact opnemen met een vriend van Will. In Zwitserland aangekomen konden we geen contact krijgen met de vriend van Will en ook niet met Will zelf, waarna we besloten om gelijk maar naar het dead riders treffen toe te rijden.
Sumiswald ligt ten Noord-
Daarna zijn we een rondje wezen maken op het terrein om te kijken wat er allemaal aanwezig en allemaal te doen was. Het was nog erg rustig die donderdag maar goed het was tenslotte nog geen weekend. Over het weer mochten we even min klagen want het schiterend mooi weer.
Eten en drinken was daar prima in orde en we hebben daar dan ook lekker zitten eten en natuurlijk een lekker (klein) pilsje erbij genomen, Heerlijk mensen kijken en genietend van de onder gaande zon.
Will en onze Amerikaanse vrienden waren helaas nog onderweg en zouden pas vrijdagavond bij het treffen zijn.
De volgende morgen zijn we de buurt maar even wezen verkennen je bent tenslotte niet zo vaak in Zwitserland. We hadden eigenlijk geen route gepland maar we wilden in ieder geval langs de Harley dealer in Bern.
Eerst een restaurant gezocht voor een lekker ontbijtje en dat kregen we, alles werd uit de kast getrokken zo leek het.
De hele tafel kwam vol te staan met van alles en nog wat en we hebben een heerlijk en gastvrij ontbijt gehad.
Met volle buik en een grote omweg kwamen we na een mooie rit in Bern aan.
Helaas was de Harley dealer tussen de middag gesloten dus zijn we in de stad Bern effe wat gaan drinken, net op tijd want we kregen een flinke stort bui een echte wolk breuk. Na de “heerlijke” verfrissing hebben we de Harley dealer maar weer onveilig gemaakt en na wat inkopen te hebben gedaan zijn we weer met een aardige omweg naar Sumiswald terug gereden.
Bij terug komst was het al aardig druk geworden op het evenementen terrein en was het veldje waar we stonden al helemaal vol gebouwd met tenten. We hadden het al een beetje door dat het niet alleen een Harley treffen of iets dergelijks was maar dat jan en alle man op het treffen af kwam. Met allerlei gekke en maffe mooie en fantastische constructies. Dat moesten we natuurlijk effe bewonderen en vast leggen.
Zelfs Ben Hur was gemotoriseerd zoals je ziet op de foto`s. Aangezien de Zwitserse regelgeving erg streng is was dit natuurlijk een heerlijk treffen voor jong en oud waar alles kon en mocht. Voor sommigen was bij aankomst dit dan ook gelijk de gelegenheid om de uitlaat te demonteren zowel bij de motoren als bij de brommers om lekker lawaai te maken.
Na al die verbijstering hadden we besloten om dit keer een rustig restaurantje op te zoeken in het dorp om een goed avondmaal en een lekker potje bier te nuttigen.
S `avond was het dan zover eindelijk de ontmoeting met onze vrienden uit America en met Will natuurlijk. Met open armen omhelsden en begroeten wij elkaar waarna we rond te tafel elkaar weer veel te vertellen hadden. Een heerlijk weerzien.
Na heel wat verhalen en een aantal drankjes werd het tijd om te gaan slapen, onze Americaanse vrienden zaten in een soort sporthotel omdat ze geen tent bij zich hadden. We werden gelijk uitgenodigd door Will om s`morgens bij hun in het sporthotel te komen ontbijten.
Terug bij de tent hadden we al snel in de gaten dat van slapen niet veel zou komen omdat er aardig heen en weer werd gecrost en dat achterwielen ingraven een aardige hobby was geworden en dat allemaal natuurlijk met open uitlaat. Ook motoren op vol toerental even elektrisch onderbreken waarna je zo`n heerlijk harde knal krijgt was een aardige bezigheid.
Aan veiligheid was niet echt gedacht zoals we bij Harley treffen's gewend zijn, juist om scheuren langs tenten en motoren te voorkomen. En dan indenken dat drank ook nog parte gaat spelen bij de gasten zodat ze niet meer weten wat ze doen, dan slaap je niet echt lekker in je tentje en naast je Harley.
We hadden dan ook snel in de gaten aan het ontbijt bij onze vrienden in het sporthotel dat we voor de laatste overnachting ook maar naar het sporthotel moesten verhuizen.
Terug op het evenementen terrein hebben we onze tenten afgebroken en zijn we naar het sporthotel gegaan. Een niet echt luxe hotel, muren van beton en gezamenlijke kamers en daarom zaten we dan ook gezellig met elkaar op èèn kamer. Het hotel was dan eigenlijk ook bedoeld om groepen sporters en verenigingen een onderdak te bieden tijdens de sport activiteiten die daar werden gehouden.
Na ons genesteld te hebben zijn we weer naar het evenementen terrein terug gegaan omdat die middag de unibike race gehouden werden. We hadden er wel van gehoord en gelezen maar de race nog niet in het echt gezien. In Nederland is het ook al een beetje in opkomst maar hier zijn ze al iets verder.
Fantastisch om te zien hoe ze met deze machine over het weiland scheuren. Een leuke sport waar nog niet echt grof sponsor geld in om gaat. Niet de perfecte machine die door een computer programma is ontworpen maar zelf in elkaar geknutseld en bedacht.
Maar niet alleen dat kwamen we tegen ook figuurzagen en hakken, natuurlijk ook burnouts, zelf gemaakte "moonbikes" tenminste daar leek het op, 4x4 Eend en een echt bugati. Fantastisch om te zien en mee te maken. Met andere woorden een heel leuk evenement met veel lol en plezier maar niet om te overnachten.
Na heerlijk te hebben genoten van het schouwspel en langs alle standjes te zijn geweest en een aantal pilsjes te hebben genuttigd gingen we met de hele club eten. Bij het restaurant moesten we natuurlijk eerst met z`n allen op de foto.
Het werd een reuze gezellig samen zijn, het eten was prima de lol was groot alleen de prijs was iets minder. Die zaterdagavond was natuurlijk de avond van het evenement en ging het aardig tekeer gelukkig sliepen we in het hotel. Eènmaal terug in de hotel kamer hadden we nog heel wat lol, wat ik jullie niet kan uitleggen want dat zijn van die momenten waar je zelf bij geweest moet zijn.
De volgende morgen "Zondag", weer heerlijk met elkaar ontbijten om daarna de boel op te pakken en alweer afscheid te nemen van elkaar. Helaas was het een beetje mis gelopen met de planning en communicatie maar dat waren we allang weer vergeten omdat we elkaar weer hadden gezien en in korte tijd weer een hoop lol en plezier hadden gehad.
Will is Will niet als hij niet effe gek doet en ook deze keer, met "I want you in the army" zie foto.
Terug reis verliep prima en kwamen dan ook weer zonder problemen in Bingen am Rhein aan bij ons geboekt hotel.
We werden weer goed ontvangen en ze hadden voor ons een lekker pilsje koud gelegd en dat is altijd welkom na een motor rit. Na een paar pilsjes zijn we de stad weer in gelopen om een leuk restaurant te zoeken. Het eten was goed, veel en de prijs was veel beter dan bij het restaurant in Zwitserland. En na het eten nog effe een klein ijsje toe natuurlijk in de ijssalon.
De volgende morgen was het motregen terwijl we de hele week nog geen druppel hadden gezien behalve de stort bui in Bern. Dus regenpak aan, de motor in de goede richting en rijden maar. Maar goed dat we de regen pakken hadden aan getrokken want we kregen toch een stort bui over ons heen. Geen viaduct te bekennen natuurlijk om onder te schuilen.
Het werd zo erg dat je geen hand meer voor ogen zag dus zo snel mogelijk naar de kant om niet plat gereden te worden. Het verkeer liep vast en er ontstond gelijk een file maar alles ging goed en nadat de meeste regenval voorbij was zijn wij ook weer verder gereden.
Na een aantal rust plaatsen kwamen we weer in de buurt van Haarlem waar we afscheid van elkaar namen na de goede afloop van een fantastische en onverwachte week. Thuis aangekomen weer de boel uitgepakt, een heerlijk douche genomen een koud pilsje gepakt en op de bank samen nagenieten van de mooie en leuke week.
